Lola kan niet slapen

Lola’s vader was bakker en haar moeder tandarts, dus je zou denken dat daar een doodgewoon kind bij hoort. En dat leek ook zo de eerste jaren. Lola groeide heel normaal op en deed dingen die de meeste andere kinderen ook leuk vinden: knuffelbeesten aan- en uitkleden, tekenen, touwtje springen, verstoppertje spelen, snoepjes pikken en computerspelletjes doen.

Het enige vreemde was dat ze ’s nachts nooit kon slapen. Ze deed wel haar ogen dicht, omdat ze nu eenmaal naar bed moest van haar ouders, maar slapen deed ze niet. De hele nacht lag ze te denken, verhaaltjes te verzinnen of zich te vervelen. Soms ging ze in de vensterbank zitten om naar de maan te kijken. Maar overdag voelde ze zich altijd uitgerust en fit.

Spinnen tussen je haar

Het gekke was dat Lola helemaal niet bang was voor spinnen. Ze vond het gezellig om spinnen over haar hoofd te laten lopen of tussen haar haren te verstoppen. Ze verzon zelfs een keer een toneelstuk met drie spinnen in de hoofdrol, dat ze opvoerde voor haar vriendinnen, ouders en broertje Tim. Tim vond het maar een rare toestand. Bovendien begreep hij niet hoe Lola het voor elkaar kreeg om die spinnen te laten optreden. Eigenlijk vond hij het nogal griezelig. Hij kroop dan ook veilig tussen zijn ouders in op de bank, terwijl Lola’s vriendinnen in kleermakerszit op de grond gingen zitten en nieuwsgierig afwachtten.

Tim vindt het niet grappig

Het duurde niet lang voordat de vriendinnen over de grond rolden van het lachen. Ook Lola’s ouders schaterden het uit. De drie spinnen en Lola holden elkaar een tijdje achterna rond een grote plant en struikelden toen zogenaamd over het snoer van een lamp. Tim was de enige die het niet grappig vond.

“Ik vind het stom!” riep hij door het gelach van de anderen heen.

“Doe niet zo flauw, Lola heeft zo haar best gedaan.” merkte vader op.

“En ik vind het superknap dat die spinnen zo goed naar haar luisteren!” vond een vriendin.

Tim keek nors. “Het is wel knap, maar het is vet raar.” Boos liep hij de kamer uit, zo ver mogelijk van zijn zus en haar spinnen vandaan.

“Dus ik ben raar?” vroeg Lola beteuterd. Het was de eerste keer dat ze zich afvroeg of ze wel een normaal kind was.

“Raar is niet het goede woord.” zei haar moeder. “Maar het is wel apart wat je doet! En grappig. Heel creatief hoor.”

Lola keek al weer wat vrolijker. “Ja, ik ben gewoon creatief!”

Tim en Lola maken ruzie

Tim zat verdiept in zijn Nintendo DS, toen er op de deur van zijn kamer werd geklopt. Hij ging zo op in zijn spel dat hij het eerst niet hoorde. Op de gang stond zijn zus. Ze wilde graag weten of Tim haar echt zo’n gek kind vond en waarom hij bang was voor spinnen. Ze klopte nog iets harder.

“Mag ik even binnen komen?” vroeg Lola, terwijl ze haar hoofd om de deur stak.

“Wat nou weer?” vroeg Tim ongeduldig, zonder op te kijken van zijn Nintendo.

“Doe nou niet zo flauw. En waarom ben je eigenlijk bang voor spinnen?”

“Ik ben helemaal niet bang voor spinnen! Ik vind ze gewoon stom. Wie gaat er nou met spinnen spelen, dat vind ik echt niet normaal.”

Lola ging op een kussen zitten. “Volgens mij ben ik ook niet normaal.” zuchtte ze. “Ik ken geen enkel ander kind dat met spinnen praat.”

Tim keek haar boos aan. “Zeg je nu dat jij met spinnen kunt praten? Ik ben al negen hoor, en geen kleuter meer die je van alles wijs kunt maken!”

“Maar het is echt waar!”

“Ach, hoepel toch op en ga met je spinnen kletsen.”

Beledigd liep Lola naar haar eigen kamer.

Spinnenwebsites

‘Ze is echt niet goed wijs’ dacht Tim. ‘Ze denkt zeker dat ze heel speciaal is, alleen maar omdat ze ouder is.’ Hij ging weer naar beneden en vroeg aan zijn moeder of hij iets over spinnen mocht opzoeken op internet. Dat mocht. Tim vond van alles, maar nergens las hij iets over spinnen die met mensen kunnen praten.

“Mam, ik ga even naar Sander!” riep Tim, en hij rende naar buiten de straat over naar het huis waar zijn beste vriend woonde. Ook bij Sander kropen ze achter de computer op zoek naar spinnenwebsites.

Het verhaal wordt steeds vreemder

Sander vond Lola een leuk meisje, eigenlijk was hij stiekem een beetje verliefd op haar. Maar toen hij hoorde dat ze met spinnen praatte wist hij dat niet meer zo zeker. Tegen Tim deed hij alsof hij Lola altijd al een vreemd kind had gevonden.

“Meisjes zijn gewoon stom. En jouw zus vond ik altijd al een beetje gek. Wist je dat ze soms midden in de nacht op de vensterbank van haar slaapkamerraam zit? Meestal zet ze dan het raam wijd open, zelfs in de winter! En haar voeten laat ze gewoon naar buiten bungelen!” Het was voor het eerst dat Sander dit aan iemand vertelde. Nu hij toch niet meer verliefd was op zijn overbuurmeisje, wilde hij het wel kwijt.

“Is dat echt waar? Hoe weet jij dat eigenlijk?” vroeg Tim verbaasd.

“Soms moet ik ’s nachts naar de wc, en dan zie ik Lola wel eens. Af en toe zwaai ik naar haar.”

“Waarom?”

“Nou eh…………………. zomaar.” Sander kreeg een rood hoofd, maar Tim zag het niet.

“Het verhaal wordt steeds vreemder.” zuchtte Tim. “Dit moet ik aan papa en mama vertellen.”

Lola ontmoet Hugo

Lola was in de schuur op zoek naar haar skates. Ze had met Suze afgesproken op het plein bij het winkelcentrum, maar kon haar skates zo gauw niet vinden. Oh wacht, daar stonden ze, achter de doos met lege flessen. Ze moest twee fietsen verplaatsen om er bij te kunnen. Daarna knielde ze op de grond en strekte haar arm om er bij te kunnen. Plotseling kroop er een enorme spin uit een van de skates. Vlug rende hij naar de hoek van de schuur.

“Sorry, ik wist niet dat je daar zat!” riep Lola. “Ik heb je toch niet laten schrikken?”

Er klonk een schor lachje. “Schrikken? Ik? Meestal schrikken ze van mij!”

“Nou, ik niet hoor. Spinnen zijn mijn lievelingsdieren. Maar nou ga ik skaten.”

“Wacht even!” lachte de spin. “Hoe kan het dat jij met mij kunt praten?”

“Ja, dat weet ik eigenlijk niet. Volgens mijn broertje ben ik niet normaal. Maar ik vind het heel gewoon hoor. Ik praat al mijn hele leven met spinnen.”

“Wat gezellig. Mijn naam is trouwens Hugo. En hoe heet jij?”

“Ik heet Lola. Kom je me een keertje opzoeken? Het lijkt me leuk als je ’s nachts langs komt, dan heb ik toch niks te doen want ik slaap nooit.”

De spin wreef nadenkend langs zijn kin met een van zijn lange harige poten. “Slaap je nooit? Dat is merkwaardig. Kinderen horen ’s nachts toch te slapen? Wat vinden je ouders daarvan?”

“Die weten het niet. Ik heb het wel eens verteld, maar ze geloofden me niet. En nu laat ik het maar zo.” babbelde Lola, terwijl ze haar skates aantrok.

Hugo is verbaasd

Hugo kroop omhoog langs de muur en ging op een plank tussen een paar oude potten zitten. ‘Dit moet ik aan mijn vrienden vertellen.’ dacht hij opgewonden. ‘Zo vaak kom je geen kinderen tegen die niet bang voor je zijn, en al helemaal geen kinderen die met je kunnen praten!’

“Ik kom vannacht wel even langs kruipen, lijkt me leuk. Maar dan ga ik nu eerst naar een paar vrienden om over jou te vertellen. Ze zullen wel opkijken.”

“En ik ga lekker skaten met mijn vriendin. Ik moet opschieten, ze staat misschien al op me te wachten. Tot vannacht!” En Lola sjeesde er van door.

“Doei!” riep Hugo. Vrolijk spurtte hij naar het huis van de buren. In de kelder woonden een heleboel spinnen aan wie hij graag alles over het bijzondere meisje wilde vertellen.

Restaurant de Heksenketel

Vanaf die dag, of eigenlijk vanaf die nacht, kreeg Lola steeds vaker bezoek van Hugo en zijn vrienden. Eindelijk hoefde ze zich ’s nachts niet meer zo te vervelen en kon ze gezellig kletsen of een spelletje doen. Lola kwam er achter dat haar spinnenvrienden veel wisten over de kinderen uit haar buurt: kinderen die snurkten, een ziek meisje, een jongetje dat vaak ruzie had met zijn broertje, een kind dat ging verhuizen en nog veel meer.

Verder brachten de spinnen Lola op een geweldig idee: een heksenrestaurant speciaal voor kinderen.

Wil je weten hoe het verder gaat met Lola, haar broertje en Hugo de spin? Kom dan nog eens terug naar deze website, dan vertel ik je meer.

Natuurlijk ben je ook van harte welkom in Restaurant de Heksenketel voor een lekker stamppot met konijnenkeutels en rattenoortjes of een pittige vleermuizensoep. Het restaurant is altijd open, dus als je honger hebt…..